Podróż dookoła świata - Pocztówki z Podróży - blog Sławy i Krzyśka

Szczegóły: Kategoria: 15. Chile; Odsłony: 4345

23 listopad – 1 grudzień 2013 roku (472-480 dzień)

Santiago ... czyli salsa na motorach

001

Do Santiago docieramy super autobusem z jeszcze lepszymi widokami. Tylko autobusowe jedzenie było niezjadliwe (na kolację) i nieistniejące (na śniadanie) bo zabrakło dla nas porcji. Z głodu jednak nie umarliśmy, bo nie spodziewaliśmy się dokarmiania i zabraliśmy całą torbę kanapek.

Do Chile nie tak prosto jednak wjechać, bo jako kraj odizolowany z jednej strony górami, a z drugiej oceanem, zajadle chroni się przed bakteriami, wirusami i innymi dziwolągami z zewnątrz. Tym oto sposobem przetrzepali nam plecaki, bo nauczeni australijskimi i nowozelandzkimi przepisami przyznaliśmy się do wszystkiego co posiadamy. A nie tak prosto w czeluściach bagażu znaleźć małą torebeczkę z chili. Tak się zaaferowaliśmy przyznawaniem do posiadania, że zapomnieliśmy wspomnieć o kanapkach z wędliną w podręcznym bagażu, a mięso jest podstawowym produktem, którego przewozić nie wolno. Ups…

A w Santiago od razu trafiamy na latynoską imprezę na dachu. Przygarnęła nas Marta oraz, Xime, Francisco i Johan. Okupowaliśmy ich salon przez ponad tydzień, bo tyle mniej więcej zajmuje kupno i rejestracja motoru w Chile. Oj, dobrze nam się mieszkało i gdyby nie czekające pod blokiem maszyny może zostalibyśmy na stałe. Za wszystko Kochani bardzo, bardzo dziękujemy. Muchas gracias!

A same maszyny kupuje się naprawdę prosto. Najpierw na podstawie samego paszportu załatwiasz NIP, potem kupujesz to co ci się podoba, rejestrujesz w urzędzie za stosowną opłatą, ubezpieczasz, odbierasz homologację od sprzedawcy i jeszcze raz zaglądasz do urzędu po ostateczne papiery. W dodatku kontakty z klientami są tu bardziej na luzie – przy drugiej wizycie w salonie, sprzedawca wita się buziakiem. W urzędzie byli bardziej powściągliwi, ale kto wie, może gdybyśmy byli drugi raz u tego samego urzędnika…

Musimy jeszcze odebrać stały dowód rejestracyjny i możemy ruszać także poza Chile. Jak z przekraczaniem granic będzie w praktyce – zobaczymy.

Tak skupiamy się na motorach, że niewiele czasu zostaje nam zwiedzanie miasta. Swoje jednak zobaczyliśmy co widać na zdjęciach poniżej.

W końcu mamy trochę czasu na rozrywkę. Idziemy do lokalu i tu pojawia się problem – co założyć? Ale nie taki zwykły problem, że w tym wyglądam grubo, w tamtym blado, a jeszcze w innym koślawo. Problem jest znacznie poważniejszy: klapki, trampki czy buty trekkingowe? Tym razem z opresji wybawiła mnie Marta pożyczając mi szpilki. Półtora roku bez obcasów – trochę się chwiałam, ale to jest jak z jazdą na rowerze – nigdy nie zapominasz. Po jedzonku zmieniliśmy lokal na bardziej swojski. Królowała tam cumbia i karaoke. Konkurs na najlepszego śpiewaka przy naszym stoliku wygrał Francisco.

Ostatni wspólny wieczór spędzamy kibicując Marcie. Pokaz bachaty pierwsza klasa, co sami możecie ocenić tu: [link]. Marta jest druga od Waszej prawej. A te krzyki z widowni to oczywiście my.

Rano pozostało nam tylko zapakować się w nasze profesjonalne torby motocyklowe i ruszyć ku przygodzie, co też uczyniliśmy.

Nasz pierwszy i ostatni (mamy taką nadzieję) publiczny środek transportu w Ameryce Południowej. Jedziemy nocnym autobusem z Buenos Aires do Santiago de Chile. A po drodze...

... górzyste krajobrazy.

Chile odizolowane jest od pozostałych krajów dzięki najdłuższemu łańcuchowi górskiemu na Ziemi. Andy mają ponad 9 tys. kilometrów.

Kiedyś można było tę malowniczą trasę przebyć koleją.

Aconcagua (6962 m n.p.m.) - najwyższy szczyt w Ameryce Południowej.

Zbliżamy się do granicy.

Czekoladowa rzeka

Tu większość szczytów ma ponad 6 tys. metrów.

Los Libertadores - przejście graniczne Argentyna-Chile na wysokości 3200 m n.p.m.

Andy

Tunel Chrystusa Zbawiciela pomiędzy Chile i Argentyną.

No i jesteśmy w... skepie w Santiago de Chile. Polski akcent na dzień dobry.

Zaczynamy od imprezy na dachu bloku

Tym razem nikt się nie kąpał

A oto i zwarta grupa naszych gospodarzy. W środku Xime oraz Francisco. Niech nie zmylą Was jego złotokłose warkoczyki.

Najważniejsza osoba to Marta - dzięki niej (a nitka prowadzi do Bogusi) mieliśmy luksusowy apartament na cały nasz pobyt w stolicy.

Wesołe towarzystwo na imprezie

Polskie śniadanko

Rzeka Mapocho

Jak w każdym porządnym mieście także tutaj jest most "zakłódkowanych".

W pobliżu Plaza Baquedano.

Plaza Baquedano

Dzieła sztuki są wszędzie. Nawet w metrze.

Czary mary, hokus pokus i troski znikają.

Zaczynamy nowy etap w naszej podróży - od tego momentu staliśmy się trampkarzami.

Plaza de Armas i pomnik ku czci prawowitych mieszkańców tych ziem.

Katedra Santiago na Plaza de Armas

No co się patrzysz? Gołębiem jestem.

Plaza de Armas

Odbicie Katedry na Plaza de Armas

Katedra Santiago

Pamiątkowa fotka w katedrze.

Plaza de Armas

W knajpianym zaułku Bellavista

Misio-małpki

Widok na Santiago ze wzgórza San Cristobal

Cerro San Cristobal i Sankturium Niepokalanego Poczęcia.

S plus S

S plus S plus K

Nad rzeką Mapocho

Uczta oraz mate z Martą i Xime

Kupno motorów przed nami, zaczynamy od spraw urzędowych. ETAP1: RUT, czyli chilijski NIP.

Wieżowce w Santiago

Ostały się jeszcze małe rzemieślnicze zakłady ale z pewnością wkrótce ich stąd wykurzą.

Przy jednym z biurowców.

"Warszawskie" słodycze

Pod taką choinką to i prezenty muszą być gigantyczne. Może zaczekamy do pierwszej gwiazdki.

Chirimoya rozszerza nozdrza.

Kościół przy parku

Przy wzgórzu Santa Lucia

Przy wzgórzu znajdują się liczne rzeżby, ciekawe budynki i park.

Jest też Bolek i Lolek. Tolę dzielnie zastępuje Sława.

Widok ze wzgórza.

Cerro Santa Lucia

Agawowa róża

Przy urzędzie miejskim Vitacura

ETAP3: drugi to kupno motorów, a teraz przyszedł czas na zarejestrowanie jednośladów. Wszystkie papiery dostaliśmy od ręki. Musieliśmy zrobić jeszcze jeden kurs do urzędu następnego dnia ale permision de circulacion również załatwiliśmy w kilka minut. Wszystko gotowe, można zaczynać!