11-18 sierpień 2014 roku (733-740 dzień)

... czyli śladami dinozaurów

     Zdarza się, że miejsca, o których wcześniej się nie słyszało i które nie są najbardziej popularne w danym kraju, okazują się jednymi z najlepszych na trasie. Tak było z parkiem narodowym Toro-Toro. Popatrzyliśmy na zdjęcia w Internecie i pomyśleliśmy, że znowu trochę skałek i krzaczków, czyli nic nowego. Torotoro pozytywnie nas jednak zaskoczyło. Fajne góry, przepiękny i chyba najgłębszy z dotychczas widzianych kanion, ślady dinozaurów i niesamowita jaskinia. Sama droga prowadząca do parku też nas zachwyciła. Niestety wymagania parku są takie, że wszędzie trzeba chodzić z przewodnikiem. O ile w jaskini przewodnik jest konieczny, to w innych miejscach przyjemniej by było poszwendać się w swoim tempie. Na szczęście trafił nam się fajny przewodnik i trójka wesołych Boliwijczyków. Koszt przewodnika (bardzo niewielki) zaliczyliśmy w poczet kosztów nauki hiszpańskiego. Z naszymi towarzyszami przez jeden dzień nagadaliśmy się więcej niż przez dwa tygodnie mieszkania w Sucre.
     Po drodze do La Paz odwiedziliśmy jeszcze Cochabambę. Miała to być boliwijska stolica kulinarna, a z naszych doświadczeń wynika, że co najwyżej stolica fastfoodowa. Jak zwykle miejscowe bazarki uratowały sytuację. Poza tym w Cochabambie nic specjalnego do zobaczenia nie ma. Wyjątek stanowi klasztor św. Teresy. Klasztorów widzieliśmy już wiele, ale w tym faktycznie czuć specyficzny klimat. Jakoś łatwiej sobie wyobrazić jak wyglądało klasztorne życie. A nie wyglądało zbyt różowo. Zakonnice nie mogły się kontaktować ze światem zewnętrznym, a rzadkie spotkania z rodziną odbywały się przy czujnym oku i uchu siostry przełożonej i bez możliwości zobaczenia, a co dopiero dotknięcia, bliskich. Rodzina nie mogła uczestniczyć nawet w pogrzebie. Ciekawostką jest to, że do klasztoru przyjmowano nowicjuszkę dopiero po śmierci jednej z sióstr. Dlatego lista wszystkich zakonnic z kilkuset lat mieści się na jednej kartce papieru. Obecnie zakonnice mieszkają w bardziej nowoczesnej części. Kolejnych przyjęć już nie ma, a klasztor zostanie zamknięty wraz ze śmiercią ostatniej z sióstr.

Jadąc do Parku Narodowego Torotoro musieliśmy zrezygnować z asfaltu. Za to widoki mieliśmy bardzo przyjemne.

Postój w Mizque. Akurata w niedzielę jest tu największy targ w okolicy. Poza tym pompony są chyba w modzie.

Punkt centralny każdego miasteczka. W Mizque trafiliśmy na placu na takie oto gustowne figury.

Mizque

Pyszna ryba na wiejskim targu. Ciekawe ile teraz taka przyjemność kosztuje nad Bałtykiem - tu 7,5 zł.

Kanion w drodze

Most Libertadores

Przekraczamy kolejny łańcuch górski.

Woda rzeźbi tu ciekawe krajobrazy.

Przystanek na drugie śniadanie. Laguna na wysokości około 4000 m n.p.m.

Kaktusowe okolice. Zjeżdżmy na płaskowyż w okolicy Cochabamby.

Przystanek na nocleg zorganizowaliśmy sobie w Tarata.

Tarata i wieża zegarowa

Tym razem wierzgający koń na rynku głównym.

Krety atakują!

Ten to ma relaks!

Tarata to jedno z ciekawszych pokolonialnych miasteczek w Boliwii.

Puetne de Melgarejo ale rzeki brak.

Miasteczko leży na wysokości 2766 m n.p.m. Przed państwem dom jednego z byłych prezydentów.

Zakon Franciszkanów

W kościele można odnaleźć relikwie Św. Seweryna - patrona deszczu.

Architektura tej świątyni jest neoklasycystyczna z wpływami baroku, natomiast wnętrze to głównie styl romański.

Czekamy na wizytę w klasztorze. Przeorem jest tu nasz rodak.

Dziedziniec klasztoru

Najciekawsza sala udostępniona zwiedzającym. Niestety zakonnicy zaprzestali produkcji szlachetnego trunku.

Tarata

Na placu główny znajduje się neoklasycystyczny kościół San Pedro z XVIII wieku z ciekawymi organami.

W Boliwii figury przedstawiające Chrystusa często mają naturalne włosy.

Po krótkim postoju ruszamy w stronę Torotoro

Zaczyna robić się malowniczo i kolorowo.

Skały jak plastry

Serce

Zupa mani, czyli orzeszki ziemne z odrobiną warzyw i makaronem.

Przekraczamy rzekę Jaya Mayu

Wiało konkretnie tego dnia

Plac zabaw

Przepiękna trasa przez całą dolinę

W drodze do Torotoro

Zatrzymywaliśmy się co kilka kilometrów, żeby nacieszyć oczy widokami. Jednak coś nas jeszcze zaskakuje!

Ruszamy pod górkę w kierunku parku

Bienvenidos!

Wioska Torotoro i charakterystyczne skały

Powitaniom nie było końca.

Nowy mieszkaniec Torotoro. Na pewno wygrał plebiscyt tutejszej Gazety Wyborczej. Co miasteczko to obyczaj, więc tu plac główny opanowały dinozaury.

Czas na pierwszą atrakcję parku...

... krętymi drogami jedziemy na wysokość 3800 m n.p.m.

...mijamy owieczki...

... i pastereczki..

...kilka domostw...

...trochę flory...

...i jesteśmy. Przed nami, pod nami i obok nas Ciudad de Itas.

A tu między innymi wyjątkowe formacje skalne.

Przy naturalnym filarze.

W jaskini z Pati, Groverem i Gabrielem.

Oto ściana

Zagubiona w korytarzach

W skalnym mieście Itas

Kaktusowy komin

Ciudad de Itas

Gigantyczny żółw

Naskalne pradawne malowidła

Idelany na rózgę

Kolejne jaskinie

Dach był nazywany w języku hiszpańskim "ptakiem Inków" ale w qechua oryginalnie chodziło o innego ptaszka.

Vivi i Grover w trakcie sesji

Gabriel tworzy dinozaura

Ciudad de Itas

Ciudad de Itas

Ciudad de Itas

Gigantyczne ściany

Ciudad de Itas

Oryginalne kształty i formy skał

Arbol de Piedra w Torotoro

Mimo blisko 4000 m n.p.m. trochę osób tu pomieszkuje.

Czas na drugą atrakcję tego dnia - zbliżamy się do jaskini Umajalanta.

Puente Colgante

Gabriel sprawdza czy ślady nie urosły ;)

W okolicy można znaleść mnóstwo śladów dinozaurów. Przewodnicy wypełniają je kolorowym piaskiem, co by szybciej pobudzić wyobraźnię turystów.

Torotoro

Krajobrazy jak z innej planety

Zaopatrzeni w specjalistyczny sprzęt ruszamy do jaskini

Ten dinuś był mały i miał nadwagę.

Za chwilę pogrążymy się w ciemnościach.

Zaczynam wchodzenie do jakini, i jak się prezentuję?

W jaskini

Piersze stalaktyty

Trochę przeciskania...

...i schodzenia po linie

Speleolodzy w komplecie!

Ten idzie na głębszy rekonesans.

Niestety zanim jaksinia zaczęła być chroniona w ramach parku narodowego, ludzie zabierali sobie stalaktyty na pamiątkę.

A tu sombrero!

W jaskini spędziliśmy prawie 3 godziny, można się trochę zmęczyć.

W październiku wybory, więc mieszkańcy okolicznych wiosek muszą się zgłosić po dowód osobisty.

Tu mieszkał kiedyś jakiś bogaty Hiszpan.

Tu przespacerował się trochę większy okaz prehistorycznego gada.

Torotoro

W kamiennym teatrze. Podobno bardzo popularne miejsce na nagrywanie teledysków.

A tu kamienny mostek.

Jeszcze jeden gigozaur.

Drugiego dnia już bez wesołych Boliwijczyków, tylko z Gabrielem.

I jeszcze trochę skałek.

I w końcu kanion. Na żywo jest jeszcze większy.

Jadźwing długo dochodził do siebie po nadużywaniu chilijskiego wina. W końcu doszedł do formy i pozuje.

Strzała - kradziejka

Mszany wodospad

Wokół sucho, a tu i morko i zielono!

I jeszcze Krzysiek skacze niedościgle!

W pogoni za Gabrielem

Te i wcześniejsze zdjęcia to już w środku kanionu.

Kanion

Resztki rzeczki

Wielka Stopa tu był!

Torotoro

Wyglądam jak trawa, chociaż jestem robalem.

Śmieszne grzybko-skałki.

Podobno to sprawka wody.

I jeszcze jeden dinozaur na spacerze.

Torotoro

Koniec przechadzki. Czas wrócić do wioski.

Jeszcze jedna górka i relaksik.

A tu już w Cochabamba. Miała być kulinarna stolica, a ledwie udało nam sie znaleźć otwartą knajpę. Jedzenie na szczęście pyszne i coś nowego niż dotychczas, bo z dżunglowych regionów Boliwii.

A gdzie ta łapka?

Cochabamba

Katedra w Cochabambie

Świętujemy

Sałatka na mercado

Jak tym rzucę to przylecą gołębie?

Na targu pełno stoisk z pirackimi płytami. Lecą albo seriale albo wrestling amerykański. Tu turystka z Bolandy dołączyła do tłumu fanów. Nie wiemy kto wygrał, trzeba kupić płytę.

Na targu

To bardzo popularny widok w Boliwii - marsze i szkolne orkiestry

A buu, Twoje ciastko wygląda lepiej.

Jak już wspomnieliśmy, marsze są bardzo popularne.

Trzeci co do wielkości Chrystus Odkupiciel. Pierwszy jest w Świebodzinie (nie, to nie w Boliwii), drugi w Limie, a dopiero trzeci w Rio de Janeiro.

Kolejka niestety w remoncie, więc trzeba się było wdrapać.

Chrystus Odkupiciel

Widok na Cochabamba

Turysty z Bolandy

Owocowy kaktus

Który element nie pasuje do pozostałych?

Swastyka ma tyle znaczeń, że równie dobrze może to być członek Bractwa Haodzistów.

• « poprz.
• nast. »