Podróż dookoła świata - Pocztówki z Podróży - blog Sławy i Krzyśka

Szczegóły: Kategoria: 11. Nowa Zelandia; Odsłony: 6612

2-6 wrzesień 2013 roku (390-394 dzień)

Wali jajem! Musimy zbliżać się do Rotorua, gdzie królują gejzery, gorące źródła i błotne kipiele. Chwilę kręcimy się po miasteczku i jeszcze przed wieczorem ruszamy nad jezioro Okareka, gdzie zaczyna się szlak wokół jeziora Okataina. Ta z pozoru niewymagająca wycieczka okazała się sprawdzianem naszych harcerskich umiejętności. Po pierwsze zapomnieliśmy dotankować paliwa do gotowania. Cóż to jednak za problem, przecież po drodze łączą się ścieżki, jest parking więc i samochody, a ludzie w Nowej Zelandii są super pomocni. Rzeczywistość okazała się bardziej brutalna. Do parkingu było za daleko, więc zastukaliśmy do eleganckiego resortu, przy wejściu na drugą część szlaku.

- Dzień dobry, czy znalazłoby się może troszkę paliwka do buteleczki, tak za dolara?

- Paliwko jest, ale my tu daleko od miasta mieszkamy, więc mogę je sprzedać za 10 dolarów.

- 10 dolarów za szklankę benzyny???

- No, mogę zejść do 7.

No nie, tak to my się nie będziemy bawić. Podziękowałam, dałam do zrozumienia, że przez panią z głodu zginiemy w tym lesie, odwróciłam się na pięcie i poszłam. Nie wiem jakie procesy myślowe zaszły w tym czasie w mózgu menadżerki. Grunt, że zdała sobie chyba sprawę z absurdalności całej sytuacji, wybiegła i zawołała, że może mi trochę odlać, bo tak sobie pomyślała, że jakby ona była w obcym kraju, wilki jakieś itd.

Do zatoki Humpray dotarliśmy już po ciemku, za to z zapasem paliwka. Ugotowaliśmy kolację i wyczerpani poszliśmy spać. Nad ranem okazało się, że nic nam po pełnej, z trudem zdobytej buteleczce skoro w zapalniczce skończył się gaz, a zapałki zamokły. Stwierdziliśmy, że nie będziemy uciekać się do jaskiniowych sposobów patyczkiem o drewienko i stojąc przed groźbą głodu, skróciliśmy naszą wycieczkę. I dobrze, bo całe popołudnie padało, zatoka okazała się mniej malownicza niż myśleliśmy, a do Rotorua podwiózł nas właściciel słynnego resortu z limitowaną benzyną. Oj, korciło nas żeby podpytać czy to on ustalił cenę za paliwo dla potrzebujących.

Nasza obfitująca w ogniowe porażki wycieczka i deszcz przekonały nas, że przyda nam się trochę lenistwa w ciepełku. Zabunkrowaliśmy się w hostelu na półtora dnia z przerwą na spacer w sekwojowym parku. Kiedy w końcu zaświeciło słońce, zaopatrzeni w kanapki z mielonym, ruszyliśmy w trasę do Wai-o-tapu pooglądać gejzery, kratery i kolorowe gorące źródła.