Podróż dookoła świata - Pocztówki z Podróży - blog Sławy i Krzyśka

Szczegóły: Kategoria: 8. Birma; Odsłony: 5255

9-12 czerwiec 2013 roku (305-308 dzień)

W birmańskich nocnych autobusach niestety ciężko jest pospać bo o 1 w nocy potrafią zatrzymać się na śniadanio-kolację, a w czasie jazdy oczy i uszy katowane są birmańskimi filmo-serialami. Mamy duże wątpliwości czy znajomość birmańskiego uczyniłaby podróż znośniejszą. Na miejsce docierają o 3-4 nad ranem czyli wtedy, kiedy zmęczenie jest na tyle duże, że już nic, poza przymusową wysiadką, nie przeszkadzałoby w drzemce. Tym jednak razem z niewiadomych przyczyn autobus zatrzymał się około północy i przez 3 godziny stał na poboczu. Do Bagan również dojechał o przyzwoitej porze, więc rześcy jak skowronki od razu po śniadaniu ruszyliśmy w miasto.

Do Bagan przyjeżdża się dla setek świątyń rozrzuconych po okolicy. Jest ich tyle i na takim obszarze, że bez roweru ani rusz. Tak też robimy. Najpierw runda poranna, potem upał wygania nas do klimatyzowanego pokoju i runda wieczorna z zachodem słońca. Słońce tym razem się nie popisało i schowało się za wielkie chmursko. Trzeba będzie wstać na wchód słońca.

Żeby nie przesycić się świątyniami, kolejnego dnia, dla odmiany, jedziemy na górę Popa, na szczycie której oczywiście jest świątynia. Ta jednak poświęcona jest 37 duchom (nat), w które wierzą Birmańczycy, co nie przeszkadza im być przykładnymi buddystami. To takie birmańskie ucieleśnienie powiedzenia „I Panu Bogu świeczkę i diabłu ogarek”.

Wejście do świątyni to istny małpi gaj. Dosłownie. Po małpich figlach trzeba patrzeć pod nogi, bo wierni nie zawsze nadążają ze sprzątaniem.

Ostatni dzień w Bagan zaczynamy przed świtem. Jeszcze po ciemku jedziemy znaleźć przyzwoitą i nieobleganą świątynię do obejrzenia wschodu słońca. Słońce wstało dziwnie. Pokazało się na chwilę jako pomarańczowa łuna i znikło na pół dnia pod chmurami. Za to w porannym chłodku po prostu pędziliśmy od świątyni do świątyni, aż dojechaliśmy do basenu, gdzie zostaliśmy do wieczora.