To chwilowo nasz ostatni przystanek w Kolumbii i znowu w urokliwym miejscu. Do Barichara docieramy dość późno więc pierwszy spacer po miasteczku robimy już po ciemku. Nastrój jakiś taki świąteczny. Miasteczko zatopione we mgle i oświetlone kolorowymi światełkami. Przy okazji leje jak z cebra, ale jakoś nam to nie przeszkadza. Humory mamy dobre. Jest to podobno jedno z ładniejszych kolonialnych miasteczek Kolumbii, białe domki pokryte czerwonymi dachówkami. Do tego akurat mamy je po drodze do Wenezueli, a żeby było jeszcze ciekawiej atrakcją tego regionu są smażone mrówki. Poczęstowali nas nimi na przywitanie w hostelu i całe szczęście bo smakują paskudnie, a mieliśmy zamiar kupić całe pudełko. Podobno to nie sezon i takie świeże zebrane w marcu to co innego. Nie pozostało nam nic innego jak wierzyć na słowo. W marcu nas tu nie będzie.

Ruszamy w końcu do Wenezueli. Trochę z biciem serca bo prawie każdy kto miał styczność z tym krajem ostrzega nas przed napadami. Jak zwykle uznajemy jednak, że to się zdarza, ale przecież nie nam.