4-14 styczeń 2013 roku (149-159 dzień)

    Chyba zaczynamy być nudni, a co najmniej irytujący, czyli znowu plaża. Właściwie ten wpis mógłby wyglądać mniej więcej tak: wstaliśmy, zjedliśmy śniadanie, poczytaliśmy, popływaliśmy i znowu coś zjedliśmy. Ostatnie dni mijają jak z bicza strzelił. W ogóle czas nam trochę przyspieszył. Jakoś trudno w to uwierzyć, że minęło już pięć miesięcy odkąd wyjechaliśmy z domu. W końcu, żeby tak ciągle nie siedzieć i nie myśleć za wiele (czasami do głowy mogą przyjść głupie myśli) wybraliśmy się na wycieczkę krajoznawczo-przyrodniczą.

    Wypad na plantację przypraw to bardziej spacer po pokazowym ogrodzie z przyprawami. Zaczyna się od założenia powitalnego wieńca z kwiatów i ostemplowania czoła kropką. Zanim dowiedzieliśmy się o przyprawach odkryliśmy swoją paranoję wywołaną przez świątynnych naciągaczy. Kwiatki, kropka? Zwoje mózgowe szybko pracują, łączą fakty, wysyłają impuls, który dociera do Krzyśkowego ośrodka mowy, który wydaje następujące dźwięki: „Maleńka ściągaj to, nie wiesz, że zaraz będą chcieli od ciebie dodatkową kasę”. Na ten dźwięk uruchomiła się moja paranoja. Zerwałam wieniec z szyi, stanowczo odmówiłam kropki i pobiegłam w popłochu odprowadzona spojrzeniem pana witającego wyrażającym jednocześnie zdziwienie jak i pytanie „A co to k… za oszołomy?”.

    No cóż, kwiatki i kropki mieli wszyscy, więc to taki element programu. Pozbawiona flory na szyi już bez obaw brałam wszystko co dawali. Herbatka z trawy cytrynowej? Wypita! Obiadek? Zjedzony! Bańka feni - miejscowego bimbru z owoców nerkowca? Nie trzeba dwa razy pytać! Polanie zimną wodą z cytryną po pleckach na orzeźwienie – ależ proszę! Dodatkowa porcja lodów na deser? No nie, kolejnej porcji już nie zmieszczę…

    Po plantacji podjechaliśmy jeszcze do rezerwatu motyli. Na miejscu okazało się, że to nie tyle rezerwat co prywatna inicjatywa pewnego pana kochającego motyle. Na niewielkim kawałku ziemi posadził rośliny lubiane przez te owady, doprowadził wodę i za niewielką opłatą oprowadza zainteresowanych. Byliśmy trochę późno i większość motyli pochowała się w cieniu, ale chyba najciekawszym okazem był sam oprowadzający. Nie rozstaje się z aparatem i przy każdej rundzie zachwyca się jakimś owadem. Ma poza tym normalną pracę, a to jest jego hobby. To chyba kiedyś w Teleexpresie była galeria ludzi pozytywnie zakręconych, czy jakoś tak. No to my niniejszym zgłaszamy pana od motyli!

    Po wycieczce pełnej wrażeń, rozochoceni haustem feni zaopatrzyliśmy się w miejscową whisky Royal Stag. Stag to jeleń. Trunek na tutejszym rynku odpowiada co najmniej Jasiowi Wędrowniczkowi, więc na własny użytek nazwaliśmy go Johnnym Jeleniem. To świadczy o tym, że alkohol nie zabija szarych komórek, tylko pobudza je do kreatywności, i tego się będziemy trzymać!

• « poprz.
• nast. »