Podróż dookoła świata - Pocztówki z Podróży - blog Sławy i Krzyśka

Szczegóły: Kategoria: 11. Nowa Zelandia; Odsłony: 5009

30 sierpień – 1 wrzesień 2013 roku (387-389 dzień)

Pierwsze autka dowiozły nas do Hamilton, gdzie na czas urlopu macierzyńskiego pomieszkuje znajoma ze studiów Nadesha i jej mąż Christoph. Po odwiedzinach ruszamy prosto ku zielonym łąkom, wzgórzom i hobbicim norkom. Ludzie są tu tak mili, że nasz kierowca zbacza z trasy, żeby podwieźć nas do celu.

Do samego Hobbitonu, czyli tego co zostało po planie filmowym nie zamierzamy wchodzić, bo cena biletu nie odstrasza chyba jedynie najprawdziwszych fanów Tolkiena (a takich nie brakuje - widzieliśmy nawet Chińczyków z elfimi uszami). Pomyśleliśmy sobie jednak, że skoro Peter Jackson z samolotu wypatrzył tę rajską krainę, warto tam wstąpić dla samych widoków. I faktycznie, zieloność trawy bije po oczach mimo, że jeszcze zima. Wybraliśmy się na długi spacer wśród wzgórz, strumyczków i owieczek i tak błądząc tam i ówdzie niechcący nawet na Hobbiton udało nam się zerknąć. Z daleka nic specjalnego, ale jak tu teraz stąd wyjść, żeby nie robić z powrotem kilkunastu kilometrów i niezauważonym przejść przez płatny teren? Prawie nam się udało pod osłoną krzaków, ale przy przeskakiwaniu przez ostatni płot dzielący nas od wolności przyłapała nas kucharka z hobbiciego pubu Zielony Smok i stwierdziła, że musi nas stąd wywieźć bo będzie miała kłopoty. Zagadała nas, zmanipulowała i jak gdyby nigdy nic podjechała pod kasę i zadenuncjowała strażnikom. Na szczęście machnęli ręką i puścili nas wolno. A na panią kucharkę napsioczyliśmy równo po drodze do namiotu. Małpa, na pewno miała owłosione stopy!

A z samego rana ruszyliśmy dalej z Josephine i Jonathanem – parą Filipińczyków, których jak się później okazało spotkaliśmy wcześniej w ogrodach botanicznych w Hamilton. Krzysiek nawet zaoferował pomoc w uwiecznieniu ich na pamiątkowym zdjęciu.

Dawno, dawno temu, za górami za lasami w zielonej Nowej Zelandii przybysze i tubylcy mogli rozbijać namiot gdzie popadnie. Jednakże z uwagi na to, że robili w krzakach różne śmierdzące rzeczy, które każe im robić natura, jak i zostawiali po sobie śmieci, czego natura już im robić nie każe, co najwyżej ptasi móżdżek, swobodnego biwakowania zabroniono. Dlatego próbujemy różnych innych sposobów. Na przykład, z braku kempingów pukamy do drzwi i pytamy czy moglibyśmy rozbić namiot na polu za domem? Raz otworzyła nam Andrea i zapytała:

- Naprawdę???

- No tak, na jedną noc tylko i z samego rana się zmywamy.

- A może po prostu prześpicie się w łóżku, weźmiecie gorący prysznic?

- Naprawdę????

Tym oto sposobem zamiast rozbijać namiot i gotować po ciemku, zjedliśmy kolację przy stole, spędziliśmy z Andreą super wieczór przy winie i wyspaliśmy się w wielkim łóżku, o gorącym prysznicu już nie wspominając.

W centrum ciężko złapać stopa, więc próbujemy się jakoś ewakuować.

Pierwszy przystanek to Hamilton. Poszło dosyć sprawnie i po dwóch podwózkach jesteśmy na miejscu.

Tu nawet nosorożec zasuwa na desce.

W parku miejskim.

Ogrody botaniczne

Christoph z "samolotowym" synem Eliasem.

Z Nadeshą

Nawet wilczyca z młodymi się tu zapodziała.

Kolorowo

Ogrody botaniczne

Z wizytą u Mamy Nadeshy. Dziękujemy za zaproszenie i pyszną kolację. (Thank you for the invitation and delicious dinner!)

Czas przypomnieć sobie o naszym przenośnym M3.

Na kempingu trafiliśmy na zlot niewiast chrześcijańskich, więc Krzysiek natychmiast stał się potencjalnym zagrożeniem.

W poszukiwaniu głównej drogi.

A oto i wybawca - Travis. Podwiózł nas tam gdzie zmierzaliśmy, zbaczając przy okazji nieźle ze swojej trasy. Oni tu tak mają - serdeczność trudna do opisania.