4-12 styczeń 2014 roku (514-522 dzień)

Salta ... czekając aż dogoni nas Rajd Dakar

Pora zmienić okoliczności. Pustynia zachwyciła nas i wymęczyła. Znowu policzki nam ogorzały i trzeba je było zdzierać pumeksem. Potrzebujemy odpoczynku i nicnierobienia. Ostatni nocleg przed granicą jednak jakby chciał nam przypomnieć „Nie zapomnijcie o Chile!”. Nie zapomnimy. Wiało tak, że nie pomogła zapora z kamieni, motoru i ruskich toreb. Chociaż może to trauma po złamanym kijku w Nowej Zelandii kazała nam przytrzymywać pałąki przez całą noc.

Miało być jednak o odpoczynku. Zważywszy, że do Salty za jakiś tydzień mieli zjechać uczestnicy Dakaru postanowiliśmy poczekać na nich w tym uroczym miasteczku. W międzyczasie natomiast nadrobiliśmy zaległości filmowe i książkowe. Urozmaiciliśmy też naszą kempingową dietę i jeżeli pustynne słońce cokolwiek z nas wytopiło, pobyt w Salcie skutecznie odbudował straty.

Sam Dakar okazał się bardzo ekscytujący, szczególnie, że wszyscy Polacy przejechali przed naszymi nosami w pierwszej dziesiątce. Po zliczeniu czasów wyniki były już trochę słabsze, ale najwidoczniej coś im się tam mroziło w hotelu, bo ostatni odcinek przejechali w ekspresowym tempie. Liczyliśmy, że w związku z dniem przerwy uda się gdzieś dorwać chłopaków, ale albo tego zmrożonego było za dużo, albo cały dzień odpoczywali i przygotowywali się do kolejnych dni, bo nigdzie ich nie było widać. Jeszcze ostatniego dnia w Salcie chcieliśmy pstryknąć pamiątkową fotkę przy wjeździe do dakarowej wioski, ale w tych ryczących maszynach w ogóle nas nie słyszeli. Dopiero przy wjeździe do myjni machnął nam ręką sam Adam M!

Zapory przeciwwiatrowe, czyli pożegnanie z zawieruchą chilijską.

Witamy w Argentynie! Odprawa poszła gładko i bez problemów.

Dotarliśmy do Susques

Tankowaliśmy na granicy, więc tym razem odpuścimy.

Prowincja Jujuj (czyt. "huhuj")

Jujuj

Całkiem przypadkowo trafiliśmy po drodze na Salinas Grandes

Kapliczka przy Salinas Grandes

Coś ostatnio dużo skaczemy

Czas na kawkę bo nam się oczy zamykają. Może to od tego białego koloru…

Salinas Grandes położone są na wysokości 3450 m n.p.m.

Zajmują obszar 212 km²

A przez środek jak gdyby nigdy nic położono asfalt.

Salinas Grandes

Salinas Grandes

Salinas Grandes

Salinas Grandes

Dłużyła nam się droga (Cuesta de Lipán). Przejechaliśmy nawet ponad churami i dopiero po sześciu godzinach zaczęliśmy powoli zjeżdżać z dużej wysokości.

Najwyższy punkt na trasie to 4170 m n.p.m.

Drzwi do gór

Kościół przy drodze nr 52

Droga prowadzi do miasteczka Purmamarca

Mieliśmy tego dnia chyba cały przekrój flory. Drogę do Salty pokonywaliśmy przez piękny las.

Witamy w Salta!

Pizza rukolowo-szynkowa.

Salta to całkiem spore miasteczko - ponad 600 tys. mieszkańców.

Salta położona jest na wysokości 1187 m n.p.m.

Milanesa con papas fritas

Tak jak i w Buenos Aires tu też ulica Florida wyłączona jest z ruchu kołowego.

Salta

Nic tylko pijemy i pijemy. A za winem masełko, takie małe.

Na rynku 9 de Julio

Ptaki jako nieodłączny element pomników (Monumento a Arenales).

Król Kacper pozdrawia!

Święto Trzech Króli obchodzono głównie 5 stycznia.

Pomnik Jana Pawła II na rynku. Jakiś mało podobny do siebie.

Catedral de Salta wieczorową porą

I katedra nocą

Trochę kolonialnych budynków przy rynku

W kościele św. Franciszka

Relikwia San Severo

Przy kościele św. Franciszka

Polsko-argentyński wieczór z Caroliną i Davidem.

Blue dollar rządzi. Można trochę zaoszczędzić wymieniając u cinkciarzy amerykańską walutę w Argentynie.

W muzeum MAAM główną atrakcją są mumie inkaskich dzieci.

Nasz drugi hostel w Salta

Czas wykupić ubezpieczenie na maszyny.

Convento de San Bernardo

Kościół Nostra Señora de la Candelaria de la Viña - uff... Coś długie te nazwy.

Na wyciecze w San Lorenzo

Gdzie strumyk płynie z wolna

Trochę robaczków

Szwendamy się po lesie

Okolice San Lorenzo

Wietrzenie stóp

Kolejką na wzgórze San Bernardo

A może na księżyc?

Salta

Figura na wzgórzu

Dokładny co do minuty

Granatowy

Sztuczne wodospady na wzgórzu

Kolejka wjeżdża na wysokość 1471 m n.p.m.

Klasycznie - z ręki

Można wjechać albo wejść. Na wzgórze prowadzi prawdziwie męcząca droga krzyżowa.

Pomnik bohaterów, a zwłaszca Generała Guemesa.

Czas na Dakar

Polski akcent na widowni

Kuba Przygoński mknie po medal

Niektórzy chowali się w krzakach (Hiszpan Barreda Bort)

Był też niewielki strumyczek

Kościółek w Finca la Cruz

Sypali kamieniami w widownie (Czech Pabiska)

Rafał Sonik zawsze w ścisłej czołówce.

Tak w razie czego

A to bardzo utytułowany duet Francuzów Peterhansel i Cottret

Jest i nasz rajdowy skoczek Adam M. wraz z Martonem

Druga polska załoga, którą chwilę później ujrzeliśmy, to Czachor i Dąbrowski.

Kibice przestali kręcić zawodników tylko skupili się na nas jak w odstępie minuty znowu krzyczeliśmy Los Polacos - najlepsi z naszych, czyli Kristobal Hołowczyc i jego pilot Zhiltsov.

I jeszcze jeden nasz samochód - Kaczmarski oraz Palermo.

A na mecie i tak pierwsi byliśmy my - oczywiście z naszymi nowo poznanymi rodakami - Kasią i Michałem.

Pomknęliśmy później co sił do wioski dakarowej - Amerykanie Gordon i Walch zahaczyli nawet o myjkę.

Trzeba się trochę pożywić przed wywiadami.

Chyba wygrałem!

Chmury nad wioską

Nasi w obozie

Etap drugi z Kasią i Michałem - czyli to co lubimy najbardziej - nocne Polaków rozmowy.

Zazwyczaj na ulicach Salty można spotkać stare - graty, a tu rarytas!

Karabinieros

Adzia może tak trza się reklamować? (Jak na xero to tylko do Adzi - http://www.bialy-kruk.waw.pl/)

Adaś był nie w sosie. Trochę nam zamachał i uciekł przez łąki i pola. Jutro będzie lepiej!

Nawigacja w motorze

Były też oczywiście koncerty

Niektórym to nawet się z auta nie chciało wysiadać.

Salta wieczorową porą

Kibice jacyś tacy kulturalni. Pochód z ligowego meczu wtargnął na rynek.

Salta

To by było na tyle naszego lenistwa. Czas na lenistwo aktywne…

• « poprz.
• nast. »