7-10 wrzesień 2013 roku (395-398 dzień)

Autostop w Nowej Zelandii działa rewelacyjnie, więc znowu w szybkim tempie przemieściliśmy się w okolice nowej atrakcji. W dodatku dostaliśmy propozycję noclegu w Wellington i pomarańcze na drogę. Niestety na tym nasze szczęście się skończyło, bo zaczęło padać, wszystko się zasnuło mgłą i nie było sensu ruszać na słynny nowozelandzki trekking Tongariro Alpine Crossing. Zrobiliśmy tylko krótki spacer, z którego wróciliśmy przemoczeni do suchej nitki i do końca dnia okupowaliśmy kempingową kuchnię i wszystkie grzejniki.

Z małym niedosytem wsiedliśmy do autobusu i przynajmniej przez szybkę ukazały nam się zaśnieżone szczyty.

Przyjemny zachód słońca w parku Rangatira

Przy wodospadzie Huka

Może herbatki?

Kemping w parku Rangatiro

Leżący autostop do Taupo

Jezioro Taupo

Marchewkowy skrytożerca

Rzeka Waikato

Wszędzie tylko rugby albo golf - powariowali.

Widok na jezioro Taupo i pierwszy ze szczytów w Tangariro National Park (Tangariro).

Kiwi jakie jest każdy widzi - ale tylko wypchane.

Ruszamy na trekking po Parku Narodowym Tangariro.

Nastroje bojowe

Powoli jednak zaczyna padać.

Widoczność coraz gorsza.

Ale jeszcze idziemy...

... z powrotem. Cali przemoczeni i...

... ktoś nawet wyciął kitę do przodu.

A później całe popołudnie suszyliśmy ubrania i grzaliśmy się w świetle czerwonej lampy. Przy okazji wypiliśmy hektolitry płynów i obejrzeliśmy ze trzy filmy. Nie ma tego złego...

W naszym namiotowym lokum.

Tokaanu Bay nad jeziorem Taupo

Waihi Bay nad jeziorem Taupo

Jezioro Taupo

Jezioro Taupo

Czas na przekąskę

Turangi i maoryska sztuka uliczna

Nad rzeką Tangariro

Spacer przed odjazdem do stolicy.

Nad rzeką Tangariro

Wiszący most na rzece Tangariro

Żarło

I pomyśleć że to służbowy samochodzik pani, która grabiła liście w parku.

Góra Ruapehu. Niestety te powulkaniczne cuda odsłoniły się dopiero jak uciekaliśmy w stronę Wellington.

• « poprz.
• nast. »