Podróż dookoła świata - Pocztówki z Podróży - blog Sławy i Krzyśka

Szczegóły: Kategoria: 24. Panama; Odsłony: 4354

16-18 styczeń 2015 roku (891-893 dzień)

... czyli w godzinę od Atlantyku do Pacyfiku

Panama

Formalności w porcie trwają do północy. Colon to podobno niebezpieczne miasto, więc nie bardzo mamy ochotę jeździć i na kilka godzin szukać hotelu. Zagadujemy więc z celnikami czy nie dałoby się gdzieś tu namiotu rozbić. Pogadali z ochroną i już za chwilkę przycupnęliśmy sobie pod siatką na parkingu. Na promie poznaliśmy jeszcze dwóch motocyklistów – Holgera z Niemiec i Freemana z Australii. W więcej osób zawsze to trochę raźniej pod tą siatką. Wszystko dobrze tylko w brzuchach burczy nam przeraźliwie, a tu ciemna noc i nie widać nic na horyzoncie. Już mieliśmy się głodni położyć spać kiedy z pomocą znowu przyszli nam celnicy i podwieźli pod knajpę po kurczaczka z frytkami.

Z samego rana Colon wyglądało już trochę lepiej, aczkolwiek dziwne to miasto. Z pod warstwy brudu i grzyba prześwitują kolonialne budynki. Część z nich wygląda jak slumsy. Wstępujemy tylko na śniadanko i ruszamy do Panamy.

Po drodze zaliczamy jeszcze sztandarową atrakcję Panamy czyli Kanał Panamski. Całkiem fajnie to wygląda jak przepuszczają wielkie statki przez śluzy, ale po jednym statku już tych widoków wystarczy.

Panama zaskakuje nas bardzo pozytywnie. Po złażeniu wzdłuż i wszerz Cartageny nie bardzo mieliśmy ochotę na kolejne miasto, ale wizyta okazała się dość przyjemna. Miasto choć duże sprawia wrażenie bardzo swojskiego. Jego stara część Casco Viejo momentami wygląda jak po trzęsieniu ziemi. Fasady kolonialnych budynków podparte belkami, a w środku pusto. Zaraz obok inny budynek odnowiony z wielkim przepychem. Zatrzymujemy się w całkiem przyjemnym hotelu, gdzie przy śniadaniu spotykamy Sonię i Pawła (marchefkiwpodrozy.blogspot.com). Wyjechali z domu kilka miesięcy temu i jeszcze kilka kolejnych mają zamiar powłóczyć się po świecie. Bardzo fajnie nam się rozmawia, aż szkoda, że zbieramy się już dalej.

Część trasy planujemy razem z Holgerem i Freemanem. Chłopaki jadą poplażować do Bocas del Toro, a my chcemy się przedostać do Kostaryki. Nocleg ma wypaść gdzieś na dzikiej, stopą ludzką nietkniętej plaży. Rzeczywistość okazuje się jednak trochę mniej urocza i plażę zajęli przed nami imprezujący mieszkańcy wioski. Podpytujemy więc tam i ówdzie gdzie tu namiot można rozbić, aż właściciel knajpki „Johnny y Manolitos” czyli Senior Johnny proponuje nam nocleg albo u siebie w domu, albo jeśli wolimy na tarasie w namiotach lub hamakach. Komary trochę atakują więc decydujemy się na namioty. Johnny nie chce słyszeć o żadnych pieniądzach, więc naszą zapłatę odjadamy w jego knajpce. Tym oto sposobem wciągnęliśmy pyszne krewety i popiliśmy kilkoma buteleczkami zacnego piwka. Wieczór bardzo udany i wiara w ludzi wraca.

Nasze zdjęcie było bardzo popularne. Każdy mógł je kupić jako pamiątkę z rejsu. Chyba im się system zawiesił albo zrobili sobie nową tapetę!

Pędzimy co sił, żeby później czekać 7 godzin w porcie aż nas wypuszczą z promu.

Tłoczno w kasynie.

Pierwszy kontakt z Ameryką Środkową. Póki co jedynie wzrokowy.

Batalia o ubezpieczenie! Na nic nasze przekonywania, że mamy ubezpieczenie międzynarodowe. Okazuje się, że dokumenty już wystawione więc stargowaliśmy chociaż 5 dolców.

Na pieczątkę w paszporcie czekaliśmy całe wieki (fot. Holger).

Komitet kolejkowy

Jesteśmy na szarym końcu, przed świtem stąd nie wyjedziemy (fot. Holger).

Nie mogliśmy oderwać wzroku. Ba! Nikt nie mógł! Wierzcie nam - z przodu też była ingerencja skalpela.

Do rana koczujemy na terenie portu.

Nasi towarzysze wybrali opcję pod wiatą.

Szkoda tylko, że cały czas siąpił deszcz.

W porcie Colon.

Pierwsze panamskie śniadanko. Humory nam dopisują.

Zablokowaliśmy pas w Colon.

Pasażerom przygrywa Romeo Santos.

Czas na odwiedziny Kanału Panamskiego.

Dotarliśmy do śluz mniej obleganych przez turystów - Gatun.

Statkom pomagają małe lokomotywy.

Sztuczne jezioro Gatun znajduje się na wysokości 26 m n.p.m. - stąd do Atlantyku trzeba nieco opuścić promy.

Gatun Locks

Kanał Panamski został zbudowany w latach 1906-1914 przez Stany Zjednoczone. Amerykanie z Północy czerpali ogromne zyski z tego przedsięwzięcia aż do roku 1999 kiedy to zostali przegonieni.